Сустракаючыся з працаўнікамі сельгасвытворчасці, у тым ліку падчас корманарыхтоўкі, даводзіцца адзначаць, што пераважную іх частку нельга аднесці да катэгорыі маладых. Апошнім ні ў якім разе не стаўлю пад сумненне працоўныя якасці тых, каму за 50 і болей: вопыт — вялікая сіла. Аднак з часам — так ужо пабудавана жыццё — яго даводзіцца перадаваць новаму пакаленню: маладым, няўрымслівым, цікаўным.

Для сельскай гаспадаркі — гэта тэма асабліва хвалюючая: узброіўшыся ведамі, вясковыя дзеці далёка не заўсёды працягваюць справу бацькоў. Таму з вялікім задавальненнем на старонках “раёнкі” расказваем пра тых, хто ўсё ж уліўся ў раённы калектыў сельгасработнікаў, мае ад гэтага задавальненне і сваёй працай памнажае дабрабыт Бабруйшчыны і краіны.

Юрый і Святлана Канаплёвы хутка дзесяць год як жыхары аг. Кавалі і работнікі ААТ “Неўскі-Агра”. Родам маладыя людзі з Клімавіцкага раёна. На Бабруйшчыне апынуліся, як і многія, у выніку размеркавання пасля заканчэння навучальнай установы. У іх выпадку — размеркавання Святланы ў 2010 годзе, якая набывала веды па ветэрынарыі ў Клімавіцкім сельгаскаледжы.

Дзяўчыне работа ў гаспадарцы спадабалася, тым болей што можна было разліч­ваць на жыллё. За ёй следам на Бабруйшчыну пераехаў Юрый. І яму ў “Неўскім-Агра” знайшлося прымяненне: механізатар на сяле — прафесія запатрабаваная.

З той пары ў сям’і Канаплёвых адбылося шмат прыемных падзей — дзякуючы таварыству маладыя людзі займелі ўласнае жыллё, акрамя таго, сталі бацькамі дваіх сыноў. Абжыліся. Трымаюць немалую гаспадарку — на ўласным падворку не толькі дробная жыў­насць, але і свінні.

— Жывучы ў вёсцы, па-іншаму нельга, — гаворыць Юрый, — мясам і свежай гароднінай селянін спрадвеку забяспеч­ваў сябе сам.

Замацаваны за механізатарам трактар МТЗ-1025 без работы не прастойвае. А яго гаспадар, як тут паведамілі, з гатоўнасцю бярэцца за любую справу і выконвае яе бездакорна: такога ўжо складу ён чалавек.

У гэтыя ж дні разам з усім калектывам “Неўскага-Агра” Юрый Уладзіміравіч — на корманарыхтоўцы. Асабіста ён заняты на касьбе траў — кіруе кормаўборачным комплексам КГ-6 з агрэгатам КПР-9. Робіць гэта, як заўжды, старанна і якасна, каб і гаспадарцы карысць, і сабе заробак па­множыць.

Не меней насычаныя працоўныя будні Святланы Канап­лёвай. У яе абавязках — як лячэнне жывёлы, так і прафілактыка захворванняў. Для маленькіх цялятак (менавіта там мы засталі спецыяліста) асноўнае, па яе словах, якасны догляд: своечасовая, у адпавед­насці з тэхналагічнымі нормамі, выпайка, рэгулярнае абнаўленне подсцілу, тэрміновае рэагаванне на змены ў здароўі.

На запытанне, ці не шкадуе аб прафесійным выбары і тым, што карані сям’я пусціла менавіта на Бабруйшчыне, маладая жанчына з усмешкай заўважае: “Усюды працаваць трэба”. І ўжо зусім сур’ёзна дадала:

— Гаспадарка дапамагла нам вырашыць жыллёвую праблему — вылучыла добраўпарадкаваны дом, не абдзяляе заробкам, а гэта для сям’і галоўнае. Дый у прафесію я прыйшла асэнсавана — з дзяцінства марыла лячыць жывёлу.

Зрэшты, з маёй субяседніцы атрымаўся б, як яна сама жартуе, і неблагі аграном. Прыро­джаную цягу да раслінаводства маладая жанчына ўвасаб­ляе ва ўласным палісадніку. Асаб­ліва любіць разводзіць і эксперыментаваць з ружамі, тым болей што ва ўмовах уласнага дома месца для гэтага неабмежавана.

Алена КАРПЕНКА. Фота аўтара.