1 Мая — один из тех праздников, которые несколько раз меняли свое назначение. Сейчас Первомай — это День весны, мира и труда, праздник всех людей, кто работает, создавая и пополняя богатства страны, укрепляет экономический потенциал своей малой родины, творит ее завтрашний день.

О профессионалах своего дела, заслуживающих уважение вне зависимости от возраста и профессии, мы сегодня расскажем на страницах нашей газеты.

Дмитрий Рубченя и его участок

В Глуше бобруйчанин Дмитрий Рубченя обосновался в 2010-м — после того как на семейном совете было решено перебраться на родину супруги, Татьяны Юрьевны. Тут и два сына появились на свет.

Закончив 23-ю школу Бобруйска, молодой человек приобрел две специальности — электросварщик и техник-технолог. По первой профессии работал в строительных организациях города. А в подразделении ЖКХ района начинал в 2012 году мастером ЖЭУ. Спустя 2 года возглавил участок.

Содержание жилищного фонда в технически исправном состоянии, подготовка жилого сектора к зиме, бесперебойная работа инженерных сооружений, соблюдение санитарных и противопожарных правил — это лишь часть обязанностей руководителя участка многоотраслевых услуг.

— Когда есть досконально знающий свое дело руководитель, умеющий организовать и мобилизовать подчиненных, несмотря на трудности, все получается, — говорит начальник отдела ЖКХ райисполкома Ирина Прокопчик. — Доброжелательный и неконфликтный, при этом требовательный и инициативный, он находит подход к любому потребителю и сам снимает практически все возникающие на участке вопросы.

По информации планово-экономического отдела жилкомхоза, за минувший год коллектив под руководством Дмитрия Рубчени показал рост дополнительных услуг населению по строительным, сантехническим и ремонтным работам, сократил дебиторскую задолженность за услуги, снизил потреб­ление электроэнергии. На обслуживаемом участке стало меньше обращений и претензий населения, более активно проводится работа по заключенным договорам на оказание жилищно-коммунальных и платных услуг. Рост составил 106,4% к уровню предыдущего года.

В этой сфере трудно получить благодарность за труд, но этот профессионал ее достоин.

Инна БОГДАНОВИЧ. Фото автора.

Моладзь у сельскай гаспадарцы

За інфармацыяй, якая час ад часу з’яўляецца ў СМІ, пра неўладкава­насць і няўтульнасць жыцця маладых спецыялістаў на вёсцы і асабліва тых, хто прыходзіць у сельскагаспадарчую галіну (крытыкаваць, не пабыўшы на іх месцы, не бяруся) прыемна сустрэць таго, хто станам спраў задаволены, для каго два паслявузаўскія гады не ператварыліся ў “адпрацоўку”.

З начальнікам участка №2 СВК “Гігант” Васілём Марозавым — размова пойдзе менавіта пра яго — сустрэліся ля праўлення вытворчага кааператыва. У маю задачу ўваходзіла зрабіць фотарэпартаж пра пасяўную кампанію ў гаспадарцы, у яго — даставіць карэспандэнта да месцаў дыслакацыі людзей і тэхнікі.
Запал і адначасова грунтоўнасць, з якімі Васіль Васільевіч расказваў пра кожнага механізатара, пра машыны, на якіх працуюць людзі, далі зразумець — чалавек ён у галіне невыпадковы. А тое, што працаваць у гаспадарцы застаўся і пасля абавязковай адпрацоўкі, дало яшчэ адну тэму для нашай з ім размовы.

— Лічу, які прафесійны накірунак абраў, той і развіваць трэба, замацоўваць атрыманыя веды практыкай, набірацца вопыту, — разважае ўчарашні малады спецыяліст. — А ў нашай гаспадарцы павучыцца ёсць у каго. Адзін старшыня Міхаіл Пятровіч Левакоў чаго варты — лічу яго сваім настаўнікам.

Родам Васіль Марозаў з суседняга Кіраўскага раёна. У “Гігант” прыехаў пасля заканчэння Горацкай сельскагаспадарчай акадэміі ў 2015 годзе. Два з паловай гады працаваў інжынерам па эксплуатацыі. У сакавіку мінулага быў прызначаны на пасаду начальніка аднаго з двух участкаў кааператыва. У падначаленні нядаўняга маладога спецыяліста — частка механізатараў, паляводаў, тыя, хто задзейнічаны на нарыхтоўцы травянога корму, на зернетоку. Сам ён адказвае за ўсё, што робіцца на ўчастку.

На запытанне, якімі якасцямі трэба вало­даць, каб адчуваць сябе на яго пасадзе ўтульна, дзіўлюся, як па-даросламу разважае нядаўні студэнт:

— Важна быць дасведчаным у справе, выканання якой патрабуеш ад іншых. Даводзіцца быць строгім: не будзе строгасці — не будзе дысцыпліны, а без дысцыпліны не будзе работы. Важна быць патрабавальным, і найперш да сябе: паабяцаў — выканай, даручыў — спытай за даручанае. Важна адчуваць людзей: іх настрой, душэўны стан, бачыць у кожным асобу.

У працяг тэмы маладых спецыялістаў — адносін выпускнікоў навучальных устаноў да першага працоўнага месца, нежадання многіх заставацца пасля адпрацоўкі, Васіль заўважае, што з разуменнем ставіцца да тых, хто сам-насам застаўся з узнікшымі праблемамі.

— Асабіста мяне ў СВК “Гігант” задаволіў падыход да маладых спецыялістаў, — кажа субяседнік. — Прыехаў працаваць — на табе нармальнае жыллё. Далёка не кожная гаспадарка такое можа прапанаваць. А, між тым, гэта адна з галоўных умоў, якія ўплываюць на прыняцце рашэння, — працягнуць працоўныя адносіны ці не.
Васілю гаспадарка вылучыла добраўпарадкаваны дом у Малых Бортніках. Праз год пасля прыезду ў СВК ён ажаніўся, цяпер у сям’і падрастае двухгадовая дачушка. Дзякуючы жонцы Вользе, якая паспявае і агарод даглядзець, на стале ў маладой сям’і заўсёды свежыя садавіна і гародніна.

На рашэнне працягнуць работу ў гаспадарцы, па словах Васіля Марозава, паўплывалі і такія фактары, як дружны, зладжаны калектыў, гатовы заўсёды прыйсці на дапамогу. І тое, што сельгасарганізацыя развіваецца, укараняе новыя тэхналогіі, набывае сучасную тэхніку, абсталяванне — для яго як інжынера гэта асабліва цікава. А яшчэ добры заробак за працу. Калі ты малады і калі ў цябе сям’я — гэта, што б хто ні казаў, галоўная матывацыя.

Алена КАРПЕНКА. Фота аўтара.